شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

سرمو از زیر برف در میارم. باز میبینم نیستی. اینجا نمیشه گریه کرد، بغض کرد حتی، باید به صد نفر جواب پس بدی. میرم سراغ وبلاگها. میخونم میخونم میخونم. از این وبلاگ به اون پیوند از اون یکی به دیگری. یه وِردِ قدیمی‌رو تکرار کنی، همون نتیجه قدیمی‌رو میده؟؟ مثل قدیم بخونم و بنویسم، ظاهر میشی؟